w temperaturze

См. также в других словарях:

• skala — ż I, DCMs. skalali; lm D. skali a. skal 1. «usystematyzowany zbiór wartości danej wielkości» ∆ fiz. Skala Celsjusza «skala termometryczna, której punktami podstawowymi są: 0°C punkt odpowiadający temperaturze zamarzania wody oraz 100°C punkt… …   Słownik języka polskiego

• cementacja — ż I, DCMs. cementacjacji, blm 1. «spajanie, wiązanie, zalewanie cementem; cementowanie» 2. geol. «przemiana luźnych, sypkich osadów skalnych w skałę zwięzłą w wyniku wypełnienia i spojenia wolnych przestrzeni między ziarnami osadu przez spoiwo… …   Słownik języka polskiego

• cieplny — «odnoszący się do ciepła, związany z ciepłem; działający na skutek wykorzystania ciepła; wytwarzający lub przetwarzający ciepło; termiczny» Zjawiska, procesy cieplne. Energia cieplna. ∆ fiz. Przewodnictwo cieplne «forma rozchodzenia się ciepła w… …   Słownik języka polskiego

• gorący — gorącyrętszy 1. «mający wysoką temperaturę, bardzo ciepły; silnie nagrzany, rozpalony, upalny, skwarny; silnie grzejący, ogrzewający, prażący» Gorący dzień, gorące lato. Gorące powietrze, słońce. Gorący garnek, piec. Gorące żelazko. Gorąca kawa,… …   Słownik języka polskiego

• nienasycony — nienasyconyceni 1. «nie dający się nasycić, nie mogący się najeść do syta; stale głodny, niesyty» Nienasycony żarłok. Nienasycone żołądki. przen. «chciwy; zachłanny» Nienasycony kolekcjoner. 2. chem. «o związku organicznym: mający atomy węgla… …   Słownik języka polskiego

• para — I ż IV, CMs. parze; lm D. par 1. «substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej» Para wodna. Para wodoru, cynku, alkoholu. Obłok, tuman, kłąb pary. Ciśnienie pary (w kotle). Para bucha, dymi, unosi się, idzie z… …   Słownik języka polskiego

• przepalić — dk VIa, przepalićlę, przepalićlisz, przepalićal, przepalićlił, przepalićlony przepalać ndk I, przepalićam, przepalićasz, przepalićają, przepalićaj, przepalićał, przepalićany 1. częściej dk «zniszczyć coś płomieniem, ogniem, uszkodzić przez… …   Słownik języka polskiego

• stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

• suchy — susi, suchychszy 1. «pozbawiony wilgoci, wody, płynu, niewilgotny, niemokry, wysuszony; wyschły, uschnięty» Sucha bielizna. Suche drewno, siano. Suche kwiaty, liście. Sucha kiełbasa. Suche wargi. Suchy jak pieprz. ∆ Suchy kaszel «kaszel bez… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… …   Słownik języka polskiego

• zaparzyć — dk VIb, zaparzyćrzę, zaparzyćrzysz, zaparzyćparz, zaparzyćrzył, zaparzyćrzony zaparzać ndk I, zaparzyćam, zaparzyćasz, zaparzyćają, zaparzyćaj, zaparzyćał, zaparzyćany 1. «zalać wrzątkiem coś, w celu otrzymania naparu; naparzyć» Zaparzyć kawę,… …   Słownik języka polskiego